Uit een artikel over videogebruik op internet, het volgende:
een lid van een relatief kleine geloofsgemeenschap besloot via de website van de kerk blogs en video’s te gaan toevoegen. De video’s bestonden o.a. uit diensten en preken uit hun samenkomsten en zo kwam de boodschap buiten de vier kerkmuren van de kerk terecht. De volgende 2 maanden steeg het aantal paginahits met 500%.

De eerste reacties kwamen uit eigen kring en wel van die mensen die kinderwerk deden tijdens de diensten en zo thuis toch nog de kans kregen de gemiste diensten te bekijken en beluisteren. Sommigen gingen de filmpjes zelfs op het werk kijken en kregen zo contact met geïnteresseerde collega’s! Dan zijn er nog anderen die (tijdelijk) aan huis gekluisterd zijn door bijvoorbeeld ziekte.

De meeste reactie kwam nog wel van andere gemeenteleiders. Die wilden wel eens weten hoe men dit allemaal zomaar voor elkaar gekregen heeft en wat dat dan wel niet gekost heeft. Het leek hen een financieel onbereikbaar streven om op deze manier op internet aanwezig te zijn.

Veel kerken hebben echter al de middelen om video op te nemen en te digitaliseren voor gebruik op de computer en internet. De meeste kerken hebben al een site en een digitale filmcamera kan tegenwoordig al voor een zacht prijsje op de kop getikt worden. Als je website geen grote videobestanden mag plaatsen of aankan dan kun je Youtube gebruiken waar je gratis tot 10 minuten filmmateriaal online kunt zetten. De video kan ook via Facebook of Hyves online gezet worden als je gemeente alleen maar een Facebook of Hyves-pagina heeft.

Sluiten we dit hoofdstuk af met een gevleugelde uitspraak:”het grote gevaar van de hedendaagse online videotechniek ligt hierin dat wij deze niet gebruiken om Jezus aan de wereld bekend te maken”.