In de dienst in de kerk of gemeente zie je vaak hooguit een enkeling meeschrijven. Er worden teksten genoteerd of pakkende quotes uit de preek of een getuigenis. Een mooi liedje kan ook reden zijn voor een notitie om thuis op te zoeken op internet. Ondertussen zijn er ook anderen, wellicht niet eens altijd onder de groep ‘jeugd’ te scharen, die zo nu en dan een bericht op hun mobiel lijken te ontvangen of versturen wat soms als storend, maar dan toch zeker als ongeïnteresseerd ervaren wordt.

Je kunt je afvragen waarom? Waarom is het storend dat er iemand tijdens de dienst aan het ‘spelen’ is met zijn of haar mobiel? Maakt het lawaai? Schijnt er vel licht in de ogen van de ander die daar last van heeft? Is het misschien storend voor de spreker, die zich genegeerd voelt door de aanwezige mobiele telefoongebruiker? Heeft het te maken met een gevoel van heiligheid in de eredienst welke geschonden wordt?

Een probleem dien je op te lossen, zou de volgende gedachte kunnen zijn. Spreek de telefoongebruiker aan op zijn gedrag, bijvoorbeeld. Mensen storen zich aan hem of haar en wie weet wat hij/zij daar allemaal wel niet zit te doen. Dat ene uurtje per week kan het toch ook wel zonder?

Tot hier?!
Goed… Hier stoppen we de gedachtespinsels waarmee overigens nog helemaal niets gezegd is over de waarheid van het gestelde. Want wie stoort zich waar aan en waarom? Is het een heel rare gedachte dat er eigenlijk helemaal geen storende factor is maar dat er zich iets voordoet wat onbekend is? Iets wat voorheen nooit zo was in de kerkdienst en om die reden als afkeurenswaardig beoordeeld zou moeten worden?

Daar mag een gemeente of kerkgemeenschap natuurlijk helemaal zelf over beslissen, daar willen wij niet tussen gaan zitten. Toch is het wellicht een idee om op dit punt verder te gaan denken. De gegevens blijven staan: mensen, vaak jongeren, kunnen tijdens de dienst maar moeilijk van hun mobieltje afblijven. Ze zijn er immers de hele verdere week ook onafscheidelijk van? Reken maar dat zo’n apparaat tijdens de kerkdienst echt niet uit gaat, hooguit op trilstand. Een aantal zijn zelfs zo ver dat ze via hun mobiel het hele internet tot hun beschikking hebben inclusief sociale media zoals Hyves, MSN, Facebook of Twitter.

Dat zijn stuk voor stuk: communicatiemiddelen. Een manier om in contact te zijn en blijven met vrienden, kerkelijk of niet, om elkaar op de hoogte te houden van elkaars leven of op elkaar te reageren. Er mag geen bericht gemist worden al zal men gerust weten welke berichten, in deze informatiebrij, een hogere informatiewaarde hebben dan andere berichten.

Het hele interessante doet zich voor dat ook de spreker, de band en de andere aanwezigen op het podium (en kan eens een getuigenis voorbij komen!) eveneens iets proberen te communiceren. Ook deze communicatie gaat op dat moment gefilterd worden door deze telefoonbezitters en wat men dan vaak ziet is dat de informatie die tot hen komt via de mobiele telefoon aantrekkelijker lijkt te zijn, dan wat men vanaf het podium meekrijgt.

Of toch verder?!
Als er simpelweg een verbod zou komen op de mobiele telefoon tijdens de diensten dan zou dat een oplossing kunnen zijn voor het storende effect wat het heeft op andere aanwezigen, maar… is er daarmee automatisch dan ineens wèl aandacht voor wat er op het podium gebeurt?

Voorstel: combineer deze zaken in het oproepen tot het maken van een twitterverslag van de dienst (we beperken dit verhaal even tot Twitter (klik hier voor ‘wat is Twitter‘) als sociaal medium). Okee, het is begrijpelijk dat dit wel een heel forse stap is in de normale gang van zaken, maar is dat wel écht zo? En zo ja: in welke richting gaat die stap dan? Een betere manier van samenkomen en deze mensen erbij betrekken of is het juist een achteruitgang in wat men wil in en met een dienst in de gemeente?

Stel: je zou de mobiele telefoongebruikers vragen (de opdracht geven) via de voor hun beschikbare sociale internetmiddelen, een ‘verslag’ te maken van wat men in de dienst ziet, hoort en meemaakt. Natuurlijk zal dit geen hoogstaande samenvattingen opleveren en is het lastig controleerbaar wat er op dát moment aan de buitenwereld toevertrouwd wordt, maar besef: het gebeurt niet uit naam van de kerk of gemeente. Het is de interpretatie van de kerkbezoeker op wat er doorgegeven wordt vanaf het podium. Wanneer daar goede, mooie, herkenbare dingen gebeuren dan zal het verslag dit ook gaan weergeven. Het kan nooit té openbaar zijn want de dienst op zich is vrij toegankelijk voor iedereen die dat maar wil!

Als de kerk of gemeente zelf een ook een twitteraccount heeft kan men berichten bekrachtigen door het zelf opnieuw door te geven via hun eigen twitteraccount. Het geheel zal via een zoekfunktie te vinden zijn op internet onder de naam die men samen afspreekt te gaan gebruiken voor dit doel. Als voorbeeld: een gemeente in Hoogeveen genaamd ’tot Gods eer’ zou een ’tag’ (ondertekening of aanduiding) kunnen krijgen zoals ’tgehoogeveen’ of ’tgehgv’. Een te lange ’tag’ zou teveel tekens afsnoepen van het toch al beperkte aantal 140 twittertekens uiteraard, dus pas daar mee op.

De mogelijke gevolgen:
Een aantal mogelijke gevolgen op een rij:

– de ‘jeugd’ zal door het gebruik van hun manier van communiceren uitgedaagd worden en iets gaan doen met datgene wat er vanaf het podium verteld of gedaan wordt,

– men zal dus actief betrokken worden en blijven, bij de dienst (of activiteit),

– de boodschap van de dienst zal niet slechts gehoord worden door de aanwezige kerkgangers, maar door iedereen die de diensttwitteraar in kwestie volgt en zijn berichten leest,

– er kan directe evangelisatie uit voortvloeien,

– er kan zelfs indirecte evangelisatie uit voortvloeien door het doorsturen van de getwitterde berichten naar weer een volgende vriendenkring,

– men kan buitenstaande vrienden interesseren voor de diensten door de twitterverslagen,

– de twitteraar in kwestie zal de teksten of de samenvatting in zich opnemen en veel beter dan wanneer hij of zij er enkel maar naar zou luisteren,

– het verslag zal opgebouwd worden vanuit verschillende oogpunten zodat je een verslag krijgt met allerlei verschillende aspecten van de dienst. De één kan twitteren over de collecte terwijl de ander de muziek beschrijft. Weer een ander zal proberen samen te vatten waar de preek over gaat en er zullen er vast tussen zitten die de stropdas van de spreker bekritiseren. Kortom: een mooi, divers plaatje.

Wellicht zijn er nog veel meer gevolgen te bedenken?!

Uitwerking
Hoe lanceer je nou zoiets in de gemeente?

Het zal van belang zijn dat iedereen er (iets) vanaf weet. Voor je het weet ontstaat er weer een situatie waardoor er onbegrip is voor de activiteit, door onwetendheid en dat moet natuurlijk voorkomen worden. Te denken valt aan het kerk/gemeenteblaadje, de mededelingen en door het veel te bespreken tijdens gemeentelijke koffieochtenden onderling. Door meningen er over te vragen betrek je ook mensen erbij doe er in eerste instantie niet zo veel mee hebben, waardoor je ook nog eens de kans krijgt vragen of kritische opmerkingen te beantwoorden en verhelderen.

Natuurlijk moet de kerk- of gemeenteleiding er vanaf weten. Het is goed om met elkaar een dergelijke weg in te slaan en er van tijd-tot-tijd evaluatie-updates over vrij te geven. Het houdt iedereen betrokken en men geeft elkaar inzicht in wat de ontwikkelingen zijn.

Dan is er natuurlijk ook nog de mobiele telefoongebruiker zelf 🙂

Er kan in principe direct overgegaan worden tot de activiteit omdat de middelen hoogstwaarschijnlijk bij hen bekend zijn. Er zijn wel meerdere wegen te bewandelen, afhankelijk van de vrijheid die de deelnemers mogen hebben in het verspreiden van de berichten.

Voordeel van één medium (zoals Twitter) zou kunnen zijn dat er later op teruggekomen kan worden tijdens gespreksgroepen of in een één op één gesprek met de deelnemer. Er zal zeker iemand moeten zijn (liefst meer dan één) die één en ander coördineert. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat het gebruik van mobiele telefoons, tijdens de dienst, een heel eigen leven gaat leiden en de activiteit als excuus gebruikt gaat worden, om allerlei andere dingen te gaan doen. Daarvoor was het toch juist in eerste instantie in het leven geroepen?

Verder:

– (tip via twitter) schrijf een prijsvraag uit voor het beste verslag van die week/maand/dat seizoen,

– evalueer met de deelnemers: wat zijn de gevolgen voor hen zelf of hun vriendenkring?

– zet geïnteresseerden, als je het niet helemaal vrij wilt geven aan zomaar iedereen en toch wat voorzichtig wilt beginnen t.a.v. de medekerkgangers, de twitteraars wat achterin de zaal. Op den duur kan het wat gewoner worden of met een grote groep maar met één of twee berichten per dienst toch een heel kleurrijk en volledig verslag worden.

– praat er vaak met ze over. Vragen als:”kun je zomaar altijd je mobieltje pakken om te gaan twitteren of zijn er ook momenten waarop je het beter kunt laten?” of na een poosje “merk je ook verschil met eerder, toen je nog niet meedeed met dit project?

Een voorbeeld:
Onder de volgende link is een voorbeeld te vinden van zo’n verslag.

Twitterverslag jeugdkerkdienst Cross-Road, Hoogeveen, 18-10-2010